Gabinet Fizjoterapii FizjoWPK nie wykonuje zabiegów finansowanych przez NFZ.
Oferowane usługi są wykonywane wyłącznie prywatnie.
Gabinet Fizjoterapii FizjoWPK nie wykonuje zabiegów finansowanych przez NFZ.
Oferowane usługi są wykonywane wyłącznie prywatnie.
W trakcie aktywności fizycznej doznałeś uszkodzenia stawu skokowego? Przypadkowe potknięcie przez nierówne podłoże spowodowało krwiak i opuchliznę w obrębie stopy? Najczęstszym uszkodzeniem stawu jest skręcenie stawu skokowego… na twoje nieszczęście mamy receptę 🙂
Aby lepiej zrozumieć zagadnienie urazu i rehabilitacji przyda się garść teorii. W obrębie stawu skokowego wyróżniamy: staw skokowy górny oraz dolny.
Zbudowany jest jest z trzech kości co czyni go stawem złożonym. Te trzy kości to piszczel, kość strzałkowa te tworzą swoistą panewkę, która łączy się z kością skokową
Tu również mamy staw złożony, zbudowany z kości skokowej, piętowej i łódkowatej. Całość otoczona jest torebką stawową. Pojedyncze stawy wzmacniają więzadła a całość konstrukcji dopełniają mięśnie, które stabilizacja pozycję stopy względem goleni.
Ze względu na złożoność i uszkodzenie poszczególnych struktur urazy możemy podzielić na:
Dochodzi do urazu bez repozycji powierzchni stawowej i uszkodzenia torebki stawowej. Skręcenie może mieć charakter inwersyjny- ten jest zdecydowanie częstszy lub ewersyjny- czuli kostka zapada się do środka. Wyróżniamy trzy stopnie skręcenia:
W odróżnieniu do skręcenia kostki oprócz uszkodzenia więzadeł stawu skokowego dochodzi do repozycji stawu. W trakcie urazu często dochodzi do rozerwania torebki stawowej. taki uraz wymaga szybkiej interwencji ortopedycznej.
W obrębie stawu skokowego najczęściej dochodzi do złamania kości piszczelowej lub strzałkowej. Choć bywają również przypadki złamania kości piętowej.
Po urazie odpowiednia diagnoza to podstawa do dalszego postępowania. Po incydencie osoba podejrzewająca skręcenie stawu powinna udać się na USG lub inne badanie potwierdzające wstępną diagnozę. Jest to bardzo ważne ponieważ przebieg rehabilitacji zależy od stopnia uszkodzenia stawu.
W przypadku skręcenia I i II stopnia najczęściej nie wymagają stabilizacji a na pewno nie całodobowej. Tuż po urazie rekomendowana jest fizjoterapia według różnych protokołów. Są one nazwane od pierwszych liter określających wskazane czynności.
P- protection (ochrona)
R- Rest (odpoczynek)
I- Ice (schładzanie)
C- compresion (kompresja)
E- Elewation (Uniesienie)
Protokół nieco nowszy i odważniejszy. Od wcześniejszego różni się dodatkowym, ale ważnym elementem terapii jakim jest bezbolesne obciążanie i ruch stawu.
Pierwszy etap jest to postępowanie ukierunkowane na fizjologiczne zdolności ciała do regeneracji. Wymagający, ale skuteczny. Nie są w nim zalecane takie formy terapii jak schładzanie czy branie środków przeciwzapalnych. Stan zapalny po uszkodzeniu jest fizjologią. Przyspiesza on gojenie i warunkuje odpowiednią przebudowę tkanki. Drugi etap to również bezbolesne stopniowe obciążanie oraz edukacja pacjenta.
Uraz w dużej mierze został wygojony, ale wciąż brak Ci pewności na własnych nogach?
Podczas regeneracji stawu skokowego nie zaleca się pełnego obciążenia. Przebyta kontuzja uszkodzenia więzadeł i brak ćwiczeń sprzyja rozwinięciu niestabilności stawu skokowego. Odpowiedni trening przywraca biomechanikę stawu skokowego oraz siłę mięśniową co pozwała w pełni wrócić do codziennej aktywności.
Nieleczony staw skokowy najczęściej w krótkim czasie staję się nie wydolny i jest początkiem problemów z kolanem i biodrem.